Dünyaya Yerleşmek: Kalbini Açmak ve Hayata Güvenmek

Evdeki kitapları okumadan yeni bir kitap almayacağım dedikten sonra yine kitap alanlardan mısınız? Kitapla haşır neşir olanların yakından bildiği bir durumdur bu.

Geçenlerde yaptığım böyle bir alışverişin ardından, elimdeki kitaplara bakarken içimde küçüklü büyüklü birçok his ve düşünce oluştu. Kitap okumak, çocukluğumdan beri sığınağım ve koruyucum oldu. Yalnızlık hissimi hafifletti, bana güç verdi.

Ama hayat sadece kitaplardan ibaret değil. Kitap bilgisi ufuk açıcı olsa da tek başına yetersiz kalabiliyor. Öğrendiklerimizi hayata geçirmek, onları yaşamak gerekiyor. Çünkü gerçek bilgi, deneyimle canlanıyor.

İçimizdeki Enerjiyi Dönüştürmek

Bir zamanlar danışmanlık aldığım birisi bana şöyle demişti:

"İçinde bir nükleer enerji var. Eğer onu dönüştürmezsen, yararlı bir forma geçirmezsen, kendi kendini yiyip bitirirsin."

O an bu sözler içimde derin bir yankı uyandırdı. Çünkü gerçekten de hep gizlenmeyi, geri planda kalmayı, korunmayı seçmişim. Çocukluktan taşınan yaralar yüzünden varlığımı saklamak güvenli gelmiş. Ama bu, aynı zamanda hayattan kopmak demekti.

Kalbini Dünyaya Açabilmek

Sonradan fark ettim ki gerçek cesaret, kalbini dünyaya açabilmekmiş.

“Ben buyum, hata yapabilirim, korkuyorum ama yine de yürüyorum” diyebilmek… Başarısızlık ihtimaline, eleştirilere, kırılmalara rağmen adım atabilmek.

Bu bana, insan olmanın özünü hatırlattı. Çünkü denemek, yanılmak, kalbin kırılması… Hepsi büyümenin bir parçası.

Yuvaya Yerleşmek

Artık biliyorum:

Kalbim kırılabilir ama o kırıklıkla kalacak gücüm var. Kaçmak isteyen tarafımı anlıyorum ama ona şefkat gösterebiliyorum. Elinden tutup, “Gel, güvendesin” diyebiliyorum.

Çünkü bu dünya benim de yuvam. Bizim de yuvamız. Ve ona yerleşebiliriz.